Nr 16 maj 2021

Cmentarze wyznaniowe – odpowiedzialność proboszcza

Oficjalne dane statystyczne wskazują jednoznacznie, że większość cmentarzy w Polsce przynależy do związków wyznaniowych, z czego najliczniej występują cmentarze katolickie związane z parafią. Zadania proboszcza jako zarządcy parafią posiadającą własny cmentarz obejmują zatem działania związane z administrowaniem także tą nieruchomością. Zdecydowane odróżnienie obszarów aktywności zarządcy cmentarza i obowiązków z nimi związanych pozwoli na uniknięcie odpowiedzialności za naruszenie przepisów powszechnie obowiązujących, zwłaszcza tych dotyczących prawa konkurencji.

Godny pogrzeb dla człowieka poczętego. Duszpasterz wobec śmierci dziecka w łonie matki lub po porodzie bez możliwości chrztu

Śmierć nowego życia jest nadal postrzegane w kategoriach misterium. Świat biologii i medycyny potrafi ten fakt dokładnie opisać, wielu zdobywa się nawet na wyrażenie niesamowitego zadziwienia nad cudem zaistnienia nowej osoby ludzkiej. To, co daje człowiek w połączeniu ze stwórczym działaniem Pana Boga od samego poczęcia, staje się uprawnioną osobą ludzką, a więc kimś, komu od początku swego zaistnienia przysługują jasno określone prawa, zwłaszcza pierwsze z nich, a więc prawo do życia. Nie mamy problemu z takim postrzeganiem poczęcia człowieka przez ustawodawców, którym bliska jest personalistyczna koncepcja człowieka. Tak czyni ustawodawca kościelny, jak również ustawodawca świecki, kiedy nie odmawia uznania godności osoby ludzkiej dziecku poczętemu, które jest człowiekiem i osobą od samego początku swego zaistnienia. Godność jest niezbywalna, nie można jej pozbawić decyzjami sumienia czy też samowolnie jej pozbawić, dlatego jest nienaruszalna. Tak jak człowiekowi od chwili poczęcia przysługuje prawo do życia, ochrony zdrowia, właściwej opieki medycznej, narodzin czy też odpowiedniej formacji w środowisku rodzinnym, tak samo od chwili bolesnego doświadczenia śmiercią osobie zmarłej przysługuje prawo do godnego potraktowania doczesnych szczątków. To prawo realizują rodzice wobec własnych dzieci, jak też dzieci oraz członkowie rodziny wobec swoich najbliższych, a kiedy nie ma osób bliskich, to wskazane organy administracji terenowej z mocy prawa państwowego. Zawsze jednak z uszanowaniem i zachowaniem godnym takiego wydarzenia.

Małżeństwo z obcokrajowcem z perspektywy prawa polskiego

W obecnych czasach coraz więcej Polaków zawiera małżeństwa z obcokrajowcami. Cudzoziemcy niejednokrotnie to osoby nieochrzczone lub akatolicy. Jednak zagadnienia religii czy wyznania nupturientów nie będą poruszane w tym artykule. Skupię się w nim za to na problemach dotyczących zawarcia małżeństwa wynikających z innego niż polskie obywatelstwa jednego z narzeczonych. Wprawdzie większość z tych spraw prawnych przed małżeństwem załatwiają sami narzeczeni w USC czy w sądzie powszechnym, lecz jestem przekonana, że proboszczowie chcą i powinni posiadać pewną wiedzę w przedmiotowym zakresie, po to, aby pomóc nupturientom i udzielić pewnych choćby podstawowych wskazówek.

Możliwości zastosowania w parafii systemu pracy weekendowej

Przepisy Kodeksu pracy w zakresie czasu pracy w specyfice funkcjonowania parafii nie są zbyt elastyczne. Obowiązki kościelnego, jak i organisty wiążą się najczęściej ze świadczeniem pracy w godzinach odprawianych mszy świętych. Odpowiada to harmonogramowi funkcjonowania parafii – niedziele i święta to duże natężenie pracy, w tygodniu zaś jest zdecydowanie miej zajęć.

O powrocie odstępców do Kościoła

W obecnych czasach nieustannie słyszymy i doświadczamy odchodzenia wiernych od Kościoła. Akty apostazji są coraz częstsze i niejednokrotnie nieuniknione. Jednakże to niejedyny obraz naszej rzeczywistości. Jeżeli są odejścia, są też powroty, które należy pomóc właściwie przeprowadzić. Gdy odstępca będzie chciał wrócić do Kościoła, to zapewne przyjdzie najpierw do spowiedzi. Jak ma zachować się spowiednik? Jaka jest droga powrotu odstępcy? Jakie procedury obowiązują w Kościele? Artykuł ma odpowiedzieć na te pytania.

Responsum ad dubium Kongregacji Nauki Wiary odnośnie udzielania błogosławieństwa związkom osób tej samej płci

Na przedłożoną wątpliwość: Czy Kościół ma władzę udzielania błogosławieństwa związkom osób tej samej płci?  Odpowiedź brzmi: Negatywnie.

Sposoby na rozprawy sądowe w pandemii

Gdy rok temu ogłoszono narodową kwarantannę, w sądach momentalnie odwołano znaczną część posiedzeń. Pozostawiono tylko te wyznaczone w sprawach niecierpiących zwłoki (głównie rodzinnych i karnych), jednak było ich naprawdę niewiele w porównaniu ze standardową ich ilością. Na stronach sądów można było przeczytać zarządzenia z sygnaturami spraw, w których posiedzenia miały się odbyć, i ich datą. Te zaś, które odbywały się, odbiegały formą od dotychczasowych, aby utrzymać odpowiedni dystans. Posiedzenia nie mogły być jednak odwoływane w nieskończoność. Co do zasady postępowania są jawne, a wyznaczenie chociaż jednego tam, gdzie zdecydowano się o przeprowadzeniu rozprawy, często niezbędne, by móc wydać orzeczenie. Bez nich zaległości polskich sądów rosną niewyobrażalnie. Już przed pandemią opóźnienia w rozpoznawaniu spraw były znaczne i dotkliwe, a zamrożenie sądownictwa pogłębiło problem.

Wykluczenie prawa do potomstwa (bonum prolis) a stwierdzenie nieważności małżeństwa

Aktualnie istniejący kryzys rodziny oraz dotykający wielu sfer życia niż demograficzny sprawiają, że w procesach o stwierdzenie nieważności małżeństwa tytuł symulacji częściowej zgody małżeńskiej polegającej na wykluczeniu dobra potomstwa staje się coraz powszechniejszy. Exclusio bonum prolis oznacza, że kontrahent zastrzega wyłącznie sobie prawo do decydowania o tym, czy i kiedy z zawieranego związku małżeńskiego zostanie zrodzone potomstwo. Zatem udzielone sobie przez strony podczas sakramentu zaślubin bezwarunkowe prawo do aktów małżeńskich skierowanych ze swojej natury do zrodzenia potomstwa tym samym doznaje ograniczenia, albowiem nupturient stawia siebie w roli arbitra wyłącznego źródła praw i obowiązków małżeńskich.

Zabezpieczenia w parafii związane z cyberprzestępczością

Statystyki związane z cyberprzestępczością są nieubłagane: z roku na rok rośnie liczba zagrożeń w sieci, a metody sprawców stają się coraz bardziej wyrafinowane i skuteczne. Jak zatem możemy zadbać o bezpieczeństwo powierzonych nam danych i informacji? Nasze działania powinny skupić się na dwóch podstawowych obszarach. Pierwszym z nich jest podnoszenie własnej świadomości na temat zagrożeń w sieci, gdyż wykształca ona pewną ostrożność i czujność na niepokojące zjawiska. Drugim obszarem działań, jakie możemy podjąć, jest inwestycja w odpowiednie zabezpieczenia, które – co ważne – mają sens jedynie wówczas, gdy towarzyszą świadomości i ostrożności jako czynności wspierające.