ADU49

Komunikat Dykasterii Nauki Wiary: reakcje na „Fiducia supplicans”

Publikujemy polskie tłumaczenie komunikatu prasowego podpisanego przez kard. Victora Manuela Fernándeza, prefekta Dykasterii Nauki Wiary, oraz ks. prałata Armando Matteo, sekretarza sekcji doktrynalnej. Dokument wyjaśnia, że doktryna o małżeństwie nie zmienia się, w gestii biskupów leży rozeznanie zastosowania tego, co zawarte w deklaracji, w zależności od kontekstu, a błogosławieństwa duszpasterskie nie są porównywalne z błogosławieństwami liturgicznymi i rytualnymi.

Prochy zmarłego jako pamiątka trzymana w domu?

Zmiany, które obecnie następują w społeczności wiernych obejmują także sferę kultury i religii. Uwidacznia się to w obrzędach pogrzebowych. Wzrasta liczba osób pragnących rozsypywać prochy swoich bliskich. Kościół jako przewodnik pragnie dać odpowiedź na różne dylematy, które się wiążą z taką zmianą zwyczajów funeralnych. W artykule poruszono kwestie rozsypywania prochów ludzkich z punktu widzenia nauczania Kościoła i prawa polskiego.

Udzielanie i udokumentowanie sakramentu chrztu świętego w sytuacjach nietypowych

Misterium dokonujące się w sakramencie chrztu zobowiązuje, aby rodzice w sposób odpowiedzialny zatroszczyli się o udzielenie tego sakramentu swoim dzieciom. Nieuzasadnione odkładanie chrztu może pozbawić człowieka pełni łaski, zjednoczenia z Bogiem, a w konsekwencji daru i pełni zbawienia. Chrystus ustanowił ten sakrament, aby stał się on bramą, przez którą człowiek wchodzi w tajemnice Bożej mocy i doświadcza wiecznego życia. Dlatego dla każdej rodziny nowo ochrzczony jest przez długi czas najprawdziwszą świątynią, w której mieszka Bóg. Taki stan wewnętrzny zobowiązuje rodzinę i wszystkich wiernych do autentycznego życia chrześcijańskiego i okazywania w życiu najgodniejszych postaw, a w konsekwencji do dziękczynienia za odradzającą moc Jezusa Zbawiciela. Jednakże rzeczywistość ta zobowiązuje także rodziców i wspólnotę Kościoła do należytej troski o ważne i godziwe udzielenie chrztu, najważniejszego w wymiarze zbawczym sakramentu.

Wpływ osobowości niedojrzałej na nieważność małżeństwa w świetle orzecznictwa Roty Rzymskiej

Z orzecznictwa Roty Rzymskiej wynika, że osobowość niedojrzała może posiadać  swoje źródło w rodzinie generacyjnej albo jest dziedziczona genetycznie. Ponieważ w wyrokach Trybunału Rotalnego stwierdzając nieważność małżeństwa z powodu występowania właśnie osobowości niedojrzałej odwoływano się do psychologii, należy zaznaczyć, że termin „osobowość” w potocznym zastosowaniu posiada różne znaczenie zarówno psychologiczne, jak i prawne. Na zagadnienie to wskazuje kan. 1095 KPK, przy którego stosowaniu zawsze analizuje się osobowość człowieka w aspekcie psychologicznym, gdyż poziom jej ukształtowania, a zwłaszcza jej brak, wywołuje kluczowe implikacje prawne.