Parafia w sieci

Działalność destrukcyjnych grup religijnych w cyberprzestrzeni

Zdefiniowanie grup religijnych jest pojęciem trudnym z uwagi na różne podejścia do samego zjawiska religijności. Poszczególne dyscypliny naukowe podejmują się oceny i kwalifikacji tego rodzaju podmiotów, uwzględniając przy tym własną metodologię i zadania, jakie przed nimi zostały postawione. Możemy spotkać zatem w przestrzeni publicznej sformułowania takie jak: kościół, związek wyznaniowy, związek religijny, grupa religijna, sekta, ruch religijny. Uwzględniając prawny aspekt relacji państwa z tego rodzaju podmiotami, określić można wyłącznie jedną cechę pozwalającą na wskazanie, czy dana grupa posiada uregulowaną sytuację prawną czy też nie. Brak jest zatem jakichkolwiek podstaw do formułowania określeń wskazujących na legalność czy też nielegalność związku wyznaniowego. Dopiero ewentualne działania takich podmiotów mogą być oceniane w kontekście ich zgodności z przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Wówczas można rozpatrywać także odpowiedzialność takich podmiotów, najczęściej na gruncie prawa karnego, gospodarczego, rodzinnego.

Treści z Internetu na religii i w kościele: prawo autorskie w praktyce

Internet jest bez wątpienia powszechnie dostępnym i wręcz niewyczerpanym źródłem informacji oraz różnego rodzaju treści w postaci zdjęć, filmów, tekstów. Te treści mają także charakter religijny, a więc mogą być przydatne duszpasterzom i wykorzystane czy to podczas katechezy, czy podczas różnego rodzaju wydarzeń kościelnych. Pytanie, które każdy odpowiedzialny duszpasterz musi sobie postawić brzmi: Czy można, a jeżeli tak na jakich zasadach wykorzystać te treści w pracy duszpasterskiej? Niniejszy artykuł ma dać odpowiedź na te kwestie w świetle prawa autorskiego, a w szczególności ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Nowy Dekret KEP w sprawie występowania duchownych w mediach. Co ważnego niesie dla parafialnych duszpasterzy?

Kościół zawsze doceniał znaczenie środków społecznego przekazu w przekazie wiary początkowo przez prasę, a potem przez film, radio, telewizję czy obecnie przez Internet. Świadczy o tym wiele enuncjacji kościelnych, na czele z Dekretem o środkach społecznego przekazywania myśli Inter mirifica, uchwalonym na Soborze Watykańskim II w 1963 r., czy obchodzenie z inicjatywy Kościoła od 1967 r. – Dnia Środków Społecznego Przekazu. Obecnie np. na portalu Twitter ma konto papież Franciszek (@Pontifex), Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski (@EpiskopatNews) czy biskupi diecezjalni.

Pułapki prawne przy kupnie programów komputerowych dla parafii

Zakup programu nie jest wcale prostą czynnością. Niezależnie od tego, czy parafia potrzebuje umowy na pakiet biurowy, program graficzny czy niestandardowe oprogramowanie, umowy licencyjne bywają bardzo skomplikowane, a możliwość indywidualnego negocjowania ich postanowień może być mocno ograniczona. Tym bardziej warto wiedzieć, na co zwracać uwagę przy zawieraniu takich umów.

Na jakie rodzaje cyberataków narażona jest parafia?

Słynny scam na „nigeryjskiego księcia” nie jest odosobnionym przypadkiem cyberprzestępstwa. W sieci istnieje wiele różnego rodzaju zagrożeń wymierzonych w bezpieczeństwo informacji oraz ochronę danych osobowych. Parafie powinny znać te najbardziej popularne modele oszustw, umieć je rozpoznawać, przygotować na nie osoby mające dostęp do komputerów oraz podjąć inne działania prewencyjne – a także w razie potrzeby odpowiednio reagować.

Kościół w opałach kryzysu w sieci

W życiu człowieka pewne są 3 rzeczy: śmierć, podatki i… kryzysy. Jednak, o ile na pierwszą rzeczywistość nie ma rady, na drugiej wielu poległo, o tyle trzecia przestrzeń jest możliwa do zarządzania nią i do przemiany w sukces. Każdy kryzys może stać się bowiem szansą na zmianę, wzmocnienie, poprawę, oczyszczenie, a nawet zwycięstwo – pod warunkiem profesjonalnego podejścia do problemu. Największym wrogiem sukcesu w tej sytuacji jest chaos. Nie ułatwią jednak również sukcesu zachowania unikające odpowiedzialności, ukrywające fakty, manipulujące informacjami, zbyt szybkie i nieprzemyślane, sięgające po fałsz, obłudę i wyrachowane.

Cyfrowy sztylet, czyli rzecz o hejcie

W dzisiejszych czasach cyberprzemoc stała się zjawiskiem powszechnym. Jest też zjawiskiem niestety rozwijającym się i bardzo groźnym. Jednym z jej objawów jest hejt będący mową nienawiści. Jego ofiarą w szczególny sposób stają się osoby duchowne, często mocno zaangażowane w działalność duszpasterską czy też jasno wyrażające swoje poglądy. Co można zrobić, aby obronić się przed tego typu atakami?

Kradzież tożsamości w Internecie

W dzisiejszych czasach, gdy Internet panuje niepodzielnie w każdej dziedzinie życia, trzeba mieć świadomość, jakie zagrożenia mogą grozić jego użytkownikom. Ponad 90% ataków cyberprzestępczych związanych jest z metodą wyłudzenia informacji drogą podszywania się pod inną osobę lub instytucję. Jest to tak zwany phishing. Socjotechniczne sztuczki przestępców mają na celu kradzież lub wykorzystanie tożsamości ofiary (np. przejęcie jej wrażliwych danych osobistych, profilu w mediach społecznościowych lub dokumentów czy też informacji o sposobie i haśle dostępu do bankowości elektronicznej).

Media społecznościowe w parafii

Każdego dnia średnio jeden mieszkaniec Polski w smartfonie przesuwa 87 metrów palcem po ekranie, konsumując 34 GB informacji. W miesiąc nasz mózg dostaje obecnie tyle informacji, ile w ciągu całego życia spotykali nasi dziadkowie i pradziadkowie. Czujemy się przeładowani informacjami, w ich natłoku nie potrafimy odróżnić prawdy od tzw. fake newsa, półprawdy, postprawdy albo po prostu kłamstwa. Jednak nie chcemy być też wykluczeni społecznie i cyfrowo, dlatego sięgamy po różne komunikatory, jedynie pobieżnie oglądając treści o różnej wartości, nawet bez ich czytania. Czujemy przymus bycia na bieżąco, lęk przed wypadnięciem „z obiegu” informacyjnego (to zjawisko FOMO – fear od missing out).

Zabezpieczenia w parafii związane z cyberprzestępczością

Statystyki związane z cyberprzestępczością są nieubłagane: z roku na rok rośnie liczba zagrożeń w sieci, a metody sprawców stają się coraz bardziej wyrafinowane i skuteczne. Jak zatem możemy zadbać o bezpieczeństwo powierzonych nam danych i informacji? Nasze działania powinny skupić się na dwóch podstawowych obszarach. Pierwszym z nich jest podnoszenie własnej świadomości na temat zagrożeń w sieci, gdyż wykształca ona pewną ostrożność i czujność na niepokojące zjawiska. Drugim obszarem działań, jakie możemy podjąć, jest inwestycja w odpowiednie zabezpieczenia, które – co ważne – mają sens jedynie wówczas, gdy towarzyszą świadomości i ostrożności jako czynności wspierające.