Nr 10 listopad 2020

„Z radością powróćmy do Eucharystii”

Kongregacja ds. Kultu Bożego przypomina o potrzebie powrotu do normalnego sprawowania Eucharystii w kościołach, jak tylko na to pozwalają warunki sanitarne. Zaznacza się, że państwo nie może ingerować w normy liturgiczne, a pandemia nie może być okazją do eksperymentów i improwizacji w liturgii. Kard. Robert Sarah napisał w tej sprawie obszerny list do przewodniczących episkopatów. Jego treść została zatwierdzona przez Papieża, który zlecił też jego publikację. Nosi on tytuł: „Z radością powróćmy do Eucharystii”.

„Z życia cmentarza”. Część 2 – kazus dotyczący formy nagrobka

W kolejnym artykule z serii „Z życia cmentarza” zaprezentowana zostanie tematyka formy nagrobka, czyli jego kształt i rzeźba będąca przedstawieniem artystycznym, posadowiona na katolickim cmentarzu.

Czy Normy Kodeksu Prawa Kanonicznego mogą stanowić źródło prawa powszechnego?

W jakim zakresie normy prawa kanonicznego są ważne i konieczne nie tylko dla funkcjonowania w Kościele, ale również dla korzystania z przestrzeni wiary w porządku społecznym? Jakie postawy wiernych stanowią właściwą formę kształtowania kościelnej przestrzeni wiary, w której każdy może znaleźć miejsce dla siebie i postrzegać je jako sobie najwłaściwsze, a jakie zachowania prowadzą do zerwania jedności i naruszają zbawczy wymiar porządku prawnego? Czy osoby w przestrzeni publicznej winni szanować prawa i oczekiwania ludzi wierzących, którzy kierują się istotnymi dla siebie prawami? Trzeba przyjąć, że właściwą pomocą, ukazującą sens tych problemów i służebną rolę norm prawa kanonicznego dla podjęcia budowania jedności w wierze i zachowania tożsamości eklezjalnej, znajdziemy w normach źródłowych kościelnego prawa powszechnego, a więc w promulgowanych normach: w Kodeksie Prawa Kanonicznego i w Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich.

Jak motywować do uczestnictwa we Mszy świętej? Refleksje psychologiczno-pastoralne. Część 2.

Bardzo często duchowni i świeccy, oceniając określoną celebrę Mszy świętej, stawiają pytania: „Ile osób brało udział w spotkaniu, jaka była frekwencja?” oraz „W jakim stopniu celebracja odpowiadała potrzebom czy oczekiwaniom uczestników?” „Czy było ciekawie, czy pobożnie, interesująco czy nudno?”. Artykuł pokazuje co można zmienić w parafii w podejściu do wiernych.

Stowarzyszenia w prawie polskim – czym są i w jakim celu się je zakłada?

Elementem budowania tzw. społeczeństwa obywatelskiego jest angażowanie się ludzi w wiele działań na rzecz szeroko rozumianego dobra wspólnego. Te działania mogą przybierać różną formę i polegać na zakładaniu i działaniu w rozmaitych stowarzyszeniach. Aby naświetlić ten fenomen, proponujemy czcigodnym Czytelnikom dwa artykuły. Pierwszy z nich będzie dotyczyć stowarzyszenia opartego na prawie polskim. Drugi artykuł będzie poruszał kwestię stowarzyszeń opartych na prawie kanonicznym. Oba te teksty mają za zadanie m.in.: 1) przedstawienia prawa do stowarzyszania się i jego źródeł, 2) scharakteryzowania celów, dla których można zakładać stowarzyszenie, 3) form prowadzenia stowarzyszenia przewidzianych przez prawo, a także 4) zwrócenia uwagi na pewne kwestie związane ze stowarzyszeniami, które z punktu widzenia duszpasterskiego mogą mieć znacznie przy ich tworzeniu.

Tania i ekologiczna energia – możliwości wykorzystania w parafii

W dobie stale rosnącego zużycia energii połączonej z rosnącymi jej kosztami inwestowanie w energooszczędne rozwiązania jest opłacalne. Warto zastanowić się, czy ilość energii zużywanej na ogrzewanie, chłodzenie, oświetlenie czy pracę urządzeń stanowiących wyposażenie budynków dałoby się zmniejszyć, a także pozyskiwać ją w sposób bardziej przyjazny środowisku naturalnemu z wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii (OZE).

Umowa wolontariatu

Zgodnie z art. 44 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1057) świadczenia wolontariuszy są wykonywane w zakresie, w sposób i w czasie określonych w porozumieniu z korzystającym. Porozumienie to nie musi zawsze mieć formy pisemnej. Taka forma jest obowiązkowa, jeżeli świadczenie wolontariusza wykonywane jest przez okres dłuższy niż 30 dni. Jeżeli wolontariusz pomaga krócej, wówczas korzystający jest obowiązany potwierdzić na piśmie treść porozumienia, gdy wolontariusz tego zażąda. Porozumienie powinno zawierać m.in. postanowienie o możliwości jego rozwiązania.