Pozostałe zagadnienia

Prochy zmarłego jako pamiątka trzymana w domu?

Zmiany, które obecnie następują w społeczności wiernych obejmują także sferę kultury i religii. Uwidacznia się to w obrzędach pogrzebowych. Wzrasta liczba osób pragnących rozsypywać prochy swoich bliskich. Kościół jako przewodnik pragnie dać odpowiedź na różne dylematy, które się wiążą z taką zmianą zwyczajów funeralnych. W artykule poruszono kwestie rozsypywania prochów ludzkich z punktu widzenia nauczania Kościoła i prawa polskiego.

Co wziąć pod uwagę przy dekoracji kościoła?

„Miejsce bowiem, gdzie gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii, jest szczególnym obrazem Kościoła, świątyni Boga zbudowanej z żywych kamieni. Ołtarz natomiast, wokół którego gromadzi się lud święty, aby uczestniczyć w Ofierze Pana i przy którym posila się podczas uczty niebiańskiej, jest znakiem Chrystusa, który jest kapłanem, żertwą i ołtarzem własnej ofiary”.

Co ma zrobić proboszcz, gdy ktoś ściągnie krzyż?

Krzyż jest symbolem chrześcijaństwa. Dla wierzących jest to także znak Bożej obecności w ich życiu indywidualnym i w życiu wspólnoty, do której należą. Prawo w Polsce chroni, poprzez przepisy dotyczące wolności religijnej, obecność krzyża w miejscach publicznych, także w szkole. Warto znać te regulacje prawne i argumenty za nimi stojące.

O sztuce przygotowania do liturgii

W przepowiadaniu liturgicznym zdaje się bardzo często słychać z ust duszpasterzy słowa, które są owocem lektury dokumentów Soboru Watykańskiego II, że Eucharystia jest źródłem i szczytem chrześcijańskiego życia (Konstytucja o liturgii świętej, art. 10, Konstytucja dogmatyczna o Kościele, art. 11). Oczywiście trudno się z tym stwierdzeniem nie zgodzić. Bo siły do podejmowania wszelkich prac apostolskich wierni czerpią z liturgii. Tak samo jak cała ich działalność osiąga swój punkt kulminacyjny w modlitwie liturgicznej. Dlatego nie można w tym względzie zmienić narracji – wręcz przeciwnie, należy nadal wychowywać ludzi do regularnego uczestnictwa w liturgii, która pobudza ich serca do życia w zjednoczeniu z Bogiem i szacunku do drugiego człowieka.

Udział parafii w prawno-kanonicznych czynnościach zlecanych przez sądy kościelne i pomoc dla stron procesowo-spornych (cz. 2)

Czasami mogą rodzić się wątpliwości, czy młodzi kandydaci do małżeństwa mają pełną świadomość tego, że sakrament małżeństwa jest to ich najcięższy obowiązek i najpierwsze prawo (por. kan. 1136 KPK). Natomiast duszpasterze mają obowiązek skutecznego wspierania nowych małżonków w utrwalaniu jedności życia małżeńskiego i rodzinnego, niczego nie tracąc w gorliwości posługiwania z tego, co ma służyć nierozerwalności i sakramentalności świętego związku małżeńskiego, aby wszyscy w środowisku rodzinnym i małżeńskim mogli osiągnąć zbawienie (por. kan. 1752 KPK). W pierwszej części artykułu opublikowanego w nr 31/2022 autor przybliżył zasady wniesienia skargi do trybunału i jej przygotowanie. W drugiej części przybliżone zostaną zasady działania Trybunału Kościelnego.

Władza rodzicielska a wolność religijna dziecka

Wychowanie moralne i religijne, stanowiące pewien obszar ogólnego procesu wychowania dzieci, jest zaliczane do praw naturalnych przysługujących rodzicom, których uznanie i ochrona w państwach demokratycznych nie podlega dzisiaj negacji. Ratyfikacja przez Polskę Konwencji o Prawach Dziecka w 1991 r. rozpoczęła szeroką dyskusję nad miejscem praw dziecka w rodzinie, a co za tym idzie również o relacji między wolą rodziców dotyczącą wychowania w sferze światopoglądowej a wolnością sumienia i religii samego dziecka. Prawo rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami wynika z samej natury, a jego gwarancje znajdują się w prawie pozytywnym o zasięgu krajowym i międzynarodowym. To więzi łączące rodziców i dzieci sprawiają, że rodzice są naturalnymi dysponentami prawa do wolności sumienia i wyznania swoich dzieci. Z artykułu dowiemy się, jak w kontekście prawnym rozstrzygać konflikty rodzące się w omawianych kwestiach?

Co zrobić z otrzymanym pocztą aktem apostazji?

Akty apostazji stają się w naszych parafiach coraz częstsze. Zdarza się, że osoba pragnąca dokonać tego aktu nie stawia się osobiście w parafii a wysyła oświadczenie pocztą mailową lub tradycyjną. Co ma zrobić proboszcz w takiej sytuacji? Czy tak dokonany akt jest skuteczny prawnie?

Czy członkami rady ekonomicznej mogą być wierni spoza parafii?

W związku z artykułem dotyczącym współpracy wiernych świeckich z duchownymi w zarządzaniu parafią zostało skierowane pytanie od Czytelnika, czy członkami rady ekonomicznej mogą być wierni spoza parafii? Pytanie to jest bardzo ważne zwłaszcza dzisiaj w czasie większej migracji ludzi i mniejszego związku z parafią niż kiedyś oraz potrzebą znalezienia prawdziwych fachowców. Dlatego postanowiliśmy wyjaśnić tę kwestię naszym Czytelnikom.

Czy rodzice chrzestni są dziś jeszcze potrzebni?

Coraz częściej duszpasterze spotykają się z rodzicami, którzy pragną ochrzcić swoje dziecko, ale nie mają w swoim otoczeniu nikogo, kto spełniałby kryteria wymagane do pełnienia funkcji rodziców chrzestnych. Smutną konsekwencją tego faktu są dekrety biskupów niektórych włoskich diecezji, na mocy których w tych Kościołach partykularnych zawiesza się wybór i towarzyszenie przy sakramencie chrztu świętego rodziców chrzestnych (a także świadków bierzmowania) – nie tylko wtedy, kiedy nie można ich znaleźć, ale zawsze. Innym powodem tej decyzji podjętej przez niektórych włoskich biskupów jest stwierdzenie, iż w wielu wypadkach obecność rodziców chrzestnych jest sprowadzana do spełnienia formalności, w której aspekt religijny i wymiar wiary nie są w ogóle brane pod uwagę. Sami rodzice chrzestni nierzadko nie rozumieją znaczenia podejmowanego przez siebie zadania, a swoją funkcję postrzegają jako tradycję bardziej społeczną niż religijną. Zdarza się, że za ich wyborem przemawiają względy materialne.

8 grudnia weszło w życie zreformowane prawo karne w Kościele

Z dniem 8 grudnia br. weszły w życie zmiany wprowadzone przez papieża Franciszka konstytucją apostolską Pascite gregem Dei (ogłoszoną 1 czerwca br.), na mocy której została znowelizowana Księga VI Kodeksu Prawa Kanonicznego dotycząca sankcji karnych w Kościele.