Prawo małżeńskie

Proces o stwierdzenie nieważności małżeństwa. Źródła nieważności małżeństwa. Część 1

W trakcie ceremonii ślubnej kapłan, będąc świadkiem urzędowym składanego przez nupturientów przyrzeczenia małżeńskiego: „(…) ślubuje Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci”, uwierzytelnia swoją obecnością powstanie węzła małżeńskiego ukonstytuowanego tym właśnie przymierzem. Zgodnie z kan. 1055 KPK tym samym tworzy się nierozerwalny związek o charakterze prawnym między jednym mężczyzną a jedną kobietą. Ta „jedność w naturach” (una caro) zawierająca w sobie wspólnotę życia i celów, a więc dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa wskazuje na istotne przymioty małżeństwa sakramentalnego, jakimi są jego jedność i nierozerwalność.

Proces o stwierdzenie nieważności małżeństwa. Źródła nieważności małżeństwa. Część 2

Jedną z podstawowych zasad, na której opiera się kościelne prawo małżeńskie, jest prawda o nierozerwalności związku małżeńskiego. Jednak nie każde zawarte małżeństwo powoduje zaistnienie węzła małżeńskiego, który staje się źródłem tej nierozerwalności. Małżeństwo może zaistnieć jedynie dzięki zgodzie małżeńskiej wyrażonej przez nupturientów prawnie do tego zdolnych. W numerze poprzednim „Zarządzania parafią” zamieściliśmy pierwszą część artykułu, w którym szeroko omawiane są przesłanki stwierdzenia nieważności małżeństwa. W bieżącym numerze publikujemy drugą część tego artykułu, w której autorka kontynuuje omawianie przesłanek stwierdzenia nieważności małżeństwa.

Zapowiedzi przedślubne – nowe przepisy Konferencji Episkopatu Polski

Tradycyjnym celem zapowiedzi przedślubnych jest podanie do publicznej wiadomości zamiaru zawarcia małżeństwa przez konkretnych narzeczonych, by wierni mogli wyjawić ewentualne znane im przeszkody sprzeciwiające się zawarciu danego małżeństwa. Trzeba jednak stwierdzić, że to zamierzenie nie jest już dziś pierwszorzędnym celem zapowiedzi, podstawowym narzędziem stwierdzenia stanu wolnego obecnie jest bowiem świadectwo chrztu bez adnotacji o zawartym małżeństwie.

Prawne wymogi posiadania odpowiedniego wieku do zawarcia małżeństwa w Polsce – uregulowania prawa kanonicznego i cywilnego

Małżeństwo nie tylko kanoniczne powstaje w momencie wyrażenia przez narzeczonych ważnej zgody małżeńskiej, a więc woli zawarcia małżeństwa. Dokładniej mówiąc, to właśnie wyrażona zgoda tworzy małżeństwo ( matrimonium facit consensus ). Ważną zgodę mogą wyrazić wszyscy, którym prawo tego nie zabrania [kan. 1058 KPK]. Ta norma prawna wskazuje na obowiązujący np. katolików system prawny wyznaczający istotne elementy tzw. zdolności prawnej osoby ludzkiej do ważnego zawarcia małżeństwa np. w Kościele katolickim, czyli do samodzielnego, odpowiedzialnego i wolnego wyrażenia wiążącej zgody małżeńskiej.

Zdolność czy niezdolność do zawarcia małżeństwa osób z zespołem Downa

Kodeks Prawa Kanonicznego rozstrzyga, że małżeństwo mogą zawrzeć wszyscy, którym prawo tego nie zabrania (kan. 1058). Kanoniczne ograniczenia odnoszą się do osób, które nie posiadają zdolności świadomego wyrażenia zgody małżeńskiej ze względu na defekt braku wystarczającego używania rozumu. W poniższym artykule zawarte zostały rozważania dotyczące takiej zdolności osób z zespołem Downa. Czy małżeństwo takich osób będzie ważne?

Jak nie dopuścić do zawarcia bigamicznego małżeństwa?

Wydawałoby się, że problem bigamii nie jest tematem zbyt często występującym, a jednak ustalenie stanu wolnego nupturientów pragnących wstąpić w sakramentalny związek małżeński może stwarzać pewne problemy. Dzisiaj, kiedy coraz częściej zdarza się, że w kościele pragną zawrzeć małżeństwo katolicy z niekatolikami, z osobami nieochrzczonymi, problem sprawdzenia stanu wolnego osoby to nie tylko dostarczenie metryki chrztu. Z tymi problemami może spotkać się każdy proboszcz, a szczególną uwagę należy zachować w czasach, gdy miejscem zawarcia małżeństwa nie jest wcale parafia zamieszkania.