kościół

Polski tekst nowych wezwań w Litanii do Świętego Józefa

1 maja 2021 r. Stolica Apostolska ogłosiła siedem nowych wezwań w Litanii do św. Józefa (List Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Prot. N. 133/21): Custos Redemptoris, Servus Christi, Minister salutis, Fulcimen in difficultatibus, Patronus exsulum, Patronus afflictorum, Patronus pauperum.

22 lipca 2021 r.
Nr 19 - Sierpień 2021 r.

Naruszenie i ochrona dóbr osobistych kapłanów i Kościoła

Dobra osobiste, chronione przez przepisy prawa cywilnego – Kodeks cywilny oraz Kodeks postępowania cywilnego – należy określić jako przymioty przynależne każdemu człowiekowi i bezwzględnie mu przysługujące, mające charakter niezbywalny, co oznacza, że nie można się ich wyrzec ani nie można zostać ich pozbawionym. Pomimo braku legalnej definicji tego rodzaju dóbr czy też zamkniętego ich katalogu przyjmuje się, że należą do nich swoboda sumienia, choć przykładowe wyliczenie zawarte w art. 23 k.c. pozwala uznać, że pod ochroną pozostaje szeroko pojęta wolność religijna; przede wszystkim ten jej wymiar, który polega na prawie do ochrony uczuć religijnych. Uczucia osób wierzących mogą być naruszane w szczególności przez przekroczenie granic wolności wypowiedzi, a także przez wszelki atak na religię czy osobę wierzącą. Za dobro osobiste są uznawane, poza wprost wskazaną swobodą sumienia, również praktykowanie obrzędów religijnych.

O powrocie odstępców do Kościoła

W obecnych czasach nieustannie słyszymy i doświadczamy odchodzenia wiernych od Kościoła. Akty apostazji są coraz częstsze i niejednokrotnie nieuniknione. Jednakże to niejedyny obraz naszej rzeczywistości. Jeżeli są odejścia, są też powroty, które należy pomóc właściwie przeprowadzić. Gdy odstępca będzie chciał wrócić do Kościoła, to zapewne przyjdzie najpierw do spowiedzi. Jak ma zachować się spowiednik? Jaka jest droga powrotu odstępcy? Jakie procedury obowiązują w Kościele? Artykuł ma odpowiedzieć na te pytania.

Piotr Kroczek
21 kwietnia 2021 r.
Nr 16 - Maj 2021

O wystąpieniu z Kościoła: kilka praktycznych uwag i odpowiedzi na pytania

Dekret KEP o wystąpieniach z Kościoła z 2015 r. (dalej: Dekret) to ustawa kościelna obowiązująca we wszystkich diecezjach w Polsce. Jest to akt normatywny, który – jak każde dzieło ludzkie – nie jest doskonały. W ostatnim czasie praktyka uwidoczniła niedostatki i mankamenty tej regulacji.

Biskupi diecezjalni mogą w celu bardziej skutecznego stosowania tego Dekretu wydać instrukcje, czyli wyjaśnienia do Dekretu. Mogą oni także stanowić własne dekrety, które jako ustawy diecezjalne będą uszczegóławiać regulacje Dekretu wydanego przez KEP.

Niniejszy tekst ma na celu: 1) zwrócenie uwagi na sytuacje problematyczne, z którymi mogą spotkać się duszpasterze, oraz 2) odpowiedzieć na pytania i wątpliwości, które pojawiły się w trakcie stosowania Dekretu przez proboszczów.

Wystąpienie z Kościoła przez apostazję – wyjaśnianie procedury krok po kroku

W ostatnim czasie wzrosła liczba żądań dotyczących wystąpienia z Kościoła przez apostazję i wydania dokumentów kościelnych (np. świadectw chrztu świętego), w celu jej przeprowadzenia. Odpowiednie działanie księży, to znaczy takie, które będzie zgodne z prawem kanonicznym (np. kodeksem prawa kanonicznego czy dekretami wydanymi przez Konferencję Episkopatu Polski), jest w każdej takiej trudnej i bolesnej sytuacji szczególnie pożądane.

Profanacja kościoła jako przestępstwo

Religia katolicka jest obecnie w naszym kraju bardzo agresywnie atakowana. W wyniku tego dochodzi do coraz częstszych aktów profanacji. W odpowiedzi na nie biskupi polscy w „Stanowisku w sprawie aktów przemocy motywowanych nienawiścią wobec Kościoła katolickiego i jego wiernych” w 2019 r. trafnie stwierdzili, że „Wrogie chrześcijaństwu działania powinny spotkać się ze zdecydowanym sprzeciwem i dezaprobatą wiernych, jak i wszystkich ludzi dobrej woli, którzy cenią sobie wartości chrześcijańskie i dorobek cywilizacji europejskiej związany z wolnością religijną, godnością osoby ludzkiej i prawami osób wierzących”.

25 sierpnia 2020 r.
Nr 08 - Wrzesień 2020

Czy prawo kanoniczne jest autonomiczne wobec prawa polskiego? Rozważania teoretyczne i praktyczne przykłady

W jakich sytuacjach duchowny może kierować się wyłącznie prawem kanonicznym, a kiedy musi zastosować się do prawa państwowego? Podstawową zasadę dotyczącą autonomii porządków prawnych państwa i Kościoła katolickiego zawierają konstytucyjne zasady dotyczące relacji pomiędzy państwem polskim a związkami wyznaniowymi, w tym także z Kościołem katolickim. Te zasady zawarte są w art. 25 ust. 3 Konstytucji RP, który stanowi, że „Stosunki między państwem a kościołami i innymi związkami wyznaniowymi są kształtowane na zasadach poszanowania ich autonomii oraz wzajemnej niezależności każdego w swoim zakresie, jak również współdziałania dla dobra człowieka i dobra wspólnego”.

20 maja 2020 r.
Nr 05 - Czerwiec 2020

Duszpasterskie posługiwanie w dobie pandemii

Lęk przed skutkami doświadczenia pandemią prowadzi do wewnętrznej izolacji, trwogi, powoduje stopniowy zanik zaufania i osłabia wiarę. Papież Franciszek przywołał prawdę, iż członkowie Kościoła Bożego potrzebują wspólnoty wiary i modlitwy, realnej obecności człowieka i sprawowania kultu Bożego w bliskości fizycznej wspólnoty, której Głową jest Chrystus, który wypełnia mocą Ducha wszystkich wiernych zgodnie z przekonaniem wewnętrznym, co trafnie oddał Marek Dutkiewicz w słowach o św. Janie Pawle II: trafił Duch do naszych serc, stał się cud, zniknął lęk . W ostatnich tygodniach możemy się przekonać, jak bardzo lęk o własne życie i zdrowie z przerysowaniem paraliżuje normalność w relacjach ludzkich. Tym bardziej potrzeba stałego i twórczego posługiwania duszpasterskiego, aby wierni mogli przyjąć orędzie Zmartwychwstałego Pana i Jego: Nie lękajcie się… Weźmijcie Ducha Świętego… Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.