W życiu człowieka pewne są 3 rzeczy: śmierć, podatki i… kryzysy. Jednak, o ile na pierwszą rzeczywistość nie ma rady, na drugiej wielu poległo, o tyle trzecia przestrzeń jest możliwa do zarządzania nią i do przemiany w sukces. Każdy kryzys może stać się bowiem szansą na zmianę, wzmocnienie, poprawę, oczyszczenie, a nawet zwycięstwo – pod warunkiem profesjonalnego podejścia do problemu. Największym wrogiem sukcesu w tej sytuacji jest chaos. Nie ułatwią jednak również sukcesu zachowania unikające odpowiedzialności, ukrywające fakty, manipulujące informacjami, zbyt szybkie i nieprzemyślane, sięgające po fałsz, obłudę i wyrachowane.

Każdego dnia średnio jeden mieszkaniec Polski w smartfonie przesuwa 87 metrów palcem po ekranie, konsumując 34 GB informacji. W miesiąc nasz mózg dostaje obecnie tyle informacji, ile w ciągu całego życia spotykali nasi dziadkowie i pradziadkowie. Czujemy się przeładowani informacjami, w ich natłoku nie potrafimy odróżnić prawdy od tzw. fake newsa, półprawdy, postprawdy albo po prostu kłamstwa. Jednak nie chcemy być też wykluczeni społecznie i cyfrowo, dlatego sięgamy po różne komunikatory, jedynie pobieżnie oglądając treści o różnej wartości, nawet bez ich czytania. Czujemy przymus bycia na bieżąco, lęk przed wypadnięciem „z obiegu” informacyjnego (to zjawisko FOMO – fear od missing out).

W życiu człowieka pewne są 3 rzeczy: śmierć, podatki i… kryzysy. Jednak, o ile na pierwszą rzeczywistość nie ma rady, na drugiej wielu poległo, o tyle trzecia przestrzeń jest możliwa do zarządzania nią i do przemiany w sukces. Każdy kryzys może stać się bowiem szansą na zmianę, wzmocnienie, poprawę, oczyszczenie, a nawet zwycięstwo – pod warunkiem profesjonalnego podejścia do problemu. Największym wrogiem sukcesu w tej sytuacji jest chaos. Nie ułatwią jednak również sukcesu zachowania unikające odpowiedzialności, ukrywające fakty, manipulujące informacjami, zbyt szybkie i nieprzemyślane, sięgające po fałsz, obłudę i wyrachowane.

Gałąź oderwana od drzewa rosnącego na terenie kościoła na skutek nieszczęśliwego zdarzenia losowego – nagłej wichury przed burzą – uszkadzająca ciało wychodzącej ze mszy św. parafianki – to tylko przykład sytuacji, wobec której stanie proboszcz nie tylko od strony organizacyjnej, być może odpowiedzialności karnej (zależy od wielu czynników), ale także medialnej. Dziennikarze prasy lokalnej, a być może także regionalnej i ogólnopolskiej, będą starali się ustalić okoliczności zdarzenia, następstwa, a także decyzje i działania instytucjonalne. Brak komentarza ze strony kościelnej (odmówienie go do mediów) nie oznacza wcale braku publikacji. Przestrzeń przeznaczoną na komentarz strony kościelnej dziennikarz wykorzysta do prezentacji innego elementu, zaprosi w to miejsce jakiegoś eksperta bądź podkreśli informację o odmowie udzielenia informacji przez proboszcza.

Gałąź oderwana od drzewa rosnącego na terenie kościoła na skutek nieszczęśliwego zdarzenia losowego – nagłej wichury przed burzą – uszkadzająca ciało wychodzącej ze mszy św. parafianki – to tylko przykład sytuacji, wobec której stanie proboszcz nie tylko od strony organizacyjnej, być może odpowiedzialności karnej (zależy od wielu czynników), ale także medialnej. Dziennikarze prasy lokalnej, a być może także regionalnej i ogólnopolskiej, będą starali się ustalić okoliczności zdarzenia, następstwa, a także decyzje i działania instytucjonalne. Brak komentarza ze strony kościelnej (odmówienie go do mediów) nie oznacza wcale braku publikacji. Przestrzeń przeznaczoną na komentarz strony kościelnej dziennikarz wykorzysta do prezentacji innego elementu, zaprosi w to miejsce jakiegoś eksperta bądź podkreśli informację o odmowie udzielenia informacji przez proboszcza.

Każdego dnia średnio jeden mieszkaniec Polski w smartfonie przesuwa 87 metrów palcem po ekranie, konsumując 34 GB informacji. W miesiąc nasz mózg dostaje obecnie tyle informacji, ile w ciągu całego życia spotykali nasi dziadkowie i pradziadkowie. Czujemy się przeładowani informacjami, w ich natłoku nie potrafimy odróżnić prawdy od tzw. fake newsa, półprawdy, postprawdy albo po prostu kłamstwa. Jednak nie chcemy być też wykluczeni społecznie i cyfrowo, dlatego sięgamy po różne komunikatory, jedynie pobieżnie oglądając treści o różnej wartości, nawet bez ich czytania. Czujemy przymus bycia na bieżąco, lęk przed wypadnięciem „z obiegu” informacyjnego (to zjawisko FOMO – fear od missing out).

Dziś nikt nie chce już czekać na relacje po wydarzeniu, lecz uczestniczyć w nich w czasie rzeczywistym. Pandemia nauczyła użytkowników Internetu również, że różne wydarzenia powinny być łatwo dostępne, transmitowane w czasie rzeczywistym, a informację o tej transmisji powinna być koniecznie należy udostępnić na długo przed transmisją, byśmy mieli wybór i mogli zdecydować, co chcemy obejrzeć i kiedy. Czy warto jednak transmitować msze święte nadal po zakończeniu pandemii? Czy nie zabiera to wiernych z kościołów parafialnych? Czy transmisja nie rozleniwia wiernych do tego powrotu?

Obecność w mediach społecznościowych ma wiele zalet i korzyści, szczególnie dla Kościoła. Jest jednak również związana z wyzwaniami, które dość mocno podkreśliła pandemia. Bardzo potrzebujemy w parafiach zaangażowania wiernych, takiego samego, z jakim zaangażowaniem konsumują oni social media. Wymaga to poświęcenia czasu, zasobów ludzkich i finansowych ze strony parafii, instytucji eklezjalnych i kościelnych podmiotów non profit. Najważniejsze jest jednak rozumienie istoty mediów społecznościowych przez osoby tymi podmiotami zarządzające i zaangażowanie. Prowadzenie strony WWW parafii jest ważne, ale dziś już niewystarczające.