Gry on-line, zakupy przez Internet, korzystanie z portali społecznościowych, czat, maraton surfowania po stronach internetowych – wszystko to składa się na uzależnienie od Internetu. Pomimo że jest to stosunkowo nowe zjawisko, przybiera jednak błyskawicznie na sile wraz z upowszechnianiem się dostępu do globalnej sieci oraz stałym wzrostem liczby jej użytkowników. Wśród „winowajców” rozpadów małżeństw komputer i Internet są tuż za niewiernością i zdradą małżeńską i znacznie przed hazardem czy innymi uzależnieniami.

Każdy z tytułów nieważności zgody małżeńskiej chroni jakieś konkretne dobro pozostające w ścisłej relacji z instytucją małżeństwa. Takim określonym elementem, na straży którego stoi kan. 1098, jest prawo nupturienta do całkowicie wolnego kształtowania swej decyzji zawarcia nierozerwalnego związku. Każdy nupturient ma niezbywalne prawo do wolności od wszelkiej podstępnej manipulacji. Dlatego ostateczną ractio legis tego kanonu nie jest błąd jako taki, ale podstępne wyręczenie kogoś w istotnym elemencie procesu realizacji najbardziej osobistej ze wszystkich decyzji życiowych. Wskutek podstępnej manipulacji kontrahent nie może uznać wyłudzonego w zdradziecki sposób wyboru za swoją decyzję, a tym samym akt zgody małżeńskiej zostaje pozbawiony swej niezbywalnej cechy, jaką jest dobrowolność.

Wyrażana przez nupturientów zgoda małżeńska ma tak doniosłe skutki, że prawodawca kościelny do jej ważności wymaga wolności kwalifikowanej, tzn. działania wolnego od wszelkiego ciężkiego i zewnętrznego wpływu przymusu moralnego lub bojaźni. Zgoda ta obejmuje nie tylko moment sakramentalnego „TAK”, lecz również wcześniejszy proces, w którym tworzy się, konsoliduje i trwa wybór małżonka oraz związku małżeńskiego jako stanu życia. W praktyce jednak istnieją przypadki, kiedy osoby trzecie – świadomie lub nieświadomie, w mniejszym lub większym stopniu – wpływają na nupturientów, naruszając ich wolną wolę w wyborze stanu życia lub wolność wyboru współmałżonka.

Aktualnie istniejący kryzys rodziny oraz dotykający wielu sfer życia niż demograficzny sprawiają, że w procesach o stwierdzenie nieważności małżeństwa tytuł symulacji częściowej zgody małżeńskiej polegającej na wykluczeniu dobra potomstwa staje się coraz powszechniejszy. Exclusio bonum prolis oznacza, że kontrahent zastrzega wyłącznie sobie prawo do decydowania o tym, czy i kiedy z zawieranego związku małżeńskiego zostanie zrodzone potomstwo. Zatem udzielone sobie przez strony podczas sakramentu zaślubin bezwarunkowe prawo do aktów małżeńskich skierowanych ze swojej natury do zrodzenia potomstwa tym samym doznaje ograniczenia, albowiem nupturient stawia siebie w roli arbitra wyłącznego źródła praw i obowiązków małżeńskich.

Najbardziej znane laikom stwierdzenie dotyczące procesu kanonicznego małżeńskiego to non consumatum. Nie jest to jednak jeden z tytułów nieważności dotyczący impotencji płciowej, która jest przeszkodą w zawarciu małżeństwa, lecz zgoła odmienne zagadnienie. Non consumatum stosuje się wówczas, gdy małżeństwo zostało zawarte ważnie, ale jest niedopełnione. Wówczas Ojciec Święty może udzielić dyspensy papieskiej super rato od małżeństwa niedopełnionego na zawarcie nowego małżeństwa kościelnego.

Wzrost liczby spraw o nieważność umowy małżeńskiej wnoszonych exclusio boni sacramenti spowodowany jest zarówno upowszechniającą się mentalnością rozwodową negującą nierozerwalność małżeństwa, jak i „nowomodną” koncepcją rodziny opartej wyłącznie na subiektywnym szczęściu i miłości pojmowanej zmysłowo. Coraz częściej dostrzega się odchodzenie od wymiaru trwałości i sakramentalności małżeństwa z równoczesnym przyjmowaniem koncepcji świeckiej tego związku. Należy jednak podkreślić, że idee rodzące mentalność rozwodową oraz idące z nią w parze fałszywe koncepcje małżeństwa nie są bynajmniej równoznaczne z wykluczeniem w danym przypadku nierozerwalności. Zakres wpływu tego rodzaju poglądów na wolę nupturienta zawierającego umowę małżeńską należy każdorazowo ustalić indywidualnie w danej sprawie wnoszonej na forum sądowe.

Powodem stwierdzenia nieważności małżeństwa z tytułu niezdolności nupturienta do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich (kan. 1095 p. 3. KPK ) a tym samym do stworzenia wspólnoty małżeńskiej może być seksoholizmem. Seksoholizm to nie tylko pragnienie odbycia jak największej ilości stosunków intymnych, ale to całe spektrum innych, około towarzyszących zachowań. Uzależnienie od aktywności seksualnej może być równie destrukcyjne jak od substancji chemicznej. Nałogowiec stopniowo oddala się od rodziny i przyjaciół. Jego utajona egzystencja staje się bardziej rzeczywista od jawnej, mimo, że z powodu prowadzenia podwójnego życia doświadcza wyrzutów sumienia. Stosunek seksualny staje się główną potrzebą, której zaspokojenie uzależniony przedkłada ponad wszystko inne, włącznie z osobami, które traktuje przedmiotowo. Zachowanie seksualne jest dla niego częścią myśli, uczuć i działań, pozostających poza jego kontrolą.