Zasiedzenie i utrata prawa własności do nieruchomości parafialnej

Zasiedzenie to instytucja znana prawu cywilnemu (regulowana głównie przez art. 172–176 Kodeksu cywilnego). Polega ono na nabyciu prawa własności przez osobę cywilną lub prawną, która przez określony prawem czas zachowywała się tak, jak zachowuje się właściciel. Celem tej instytucji jest to, aby przez upływ czasu i po spełnieniu innych przesłanek doprowadzić do tego, że stan faktyczny (czyli to, że ktoś włada rzeczą jak właściciel, zachowuje się jak właściciel, a nim nie jest) został zapisany w stanie prawnym (ktoś, kto nie był właścicielem, ale władał tak jak właściciel, staje się w prawie właścicielem).