małżeństwo z obcokrajowcem

W obecnych czasach coraz więcej Polaków zawiera małżeństwa z obcokrajowcami. Cudzoziemcy niejednokrotnie to osoby nieochrzczone lub akatolicy. Jednak zagadnienia religii czy wyznania nupturientów nie będą poruszane w tym artykule. Skupię się w nim za to na problemach dotyczących zawarcia małżeństwa wynikających z innego niż polskie obywatelstwa jednego z narzeczonych. Wprawdzie większość z tych spraw prawnych przed małżeństwem załatwiają sami narzeczeni w USC czy w sądzie powszechnym, lecz jestem przekonana, że proboszczowie chcą i powinni posiadać pewną wiedzę w przedmiotowym zakresie, po to, aby pomóc nupturientom i udzielić pewnych choćby podstawowych wskazówek.

W obecnych czasach małżeństwa Polaków z obcokrajowcami nie są rzadkością. Bardzo często zawierane są małżeństwa z elementem transgranicznym, to oznacza, że np. któreś z nupturientów lub oboje mieszkają poza granicami Polski, a małżeństwo ma być zawarte w Polsce, czy też narzeczeni mieszkają w Polsce, a ślub ma być zawarty poza naszym krajem itd. Z perspektywy proboszcza takie sytuacje przynoszą konieczność podjęcia dodatkowych czynności w ramach przygotowania do małżeństwa, w tym załatwienia wszystkich formalności wymaganych przez prawo kanoniczne. W artykule zostaną przedstawione najczęściej powtarzające się elementy występujące w takich sytuacjach. W pierwszym z serii dwóch artykułów opisane zostało małżeństwo z obcokrajowcem z perspektywy prawa świeckiego, czyli polskiego. Z kolei w tym tekście będą poruszone przedmiotowe kwestie jedynie w perspektywie prawa kanonicznego.