Uznanie za zmarłego: prawo cywilne i implikacje kanoniczne

Śmierć widziana oczami prawa to zdarzenie, które wywołuje konsekwencje. Mają one poważne skutki (rzecz jasna) dla osoby zmarłej, a także innych osób np. w obszarze dziedziczenia, małżeństwa, podatkach. Prawo polskie zna kilka sposobów uznania śmierci człowieka. Są to: 1) stwierdzenie   zgonu i 2) uznanie za zmarłego. Gdy chodzi o „stwierdzenie zgonu”, to dokonuje go lekarz, który po zbadaniu ciała wystawia kartę zgonu. Karta zgonu stanowi z kolei podstawę do sporządzenia przez kierownika urzędu stanu cywilnego aktu zgonu. W tym przypadku śmierć człowieka jest pewna. Z kolei, gdy chodzi o „uznanie za zmarłego”, to stosowane jest ono w sytuacji, gdy to czy człowiek żyje, czy też zmarł jest niepewne, wątpliwe. Nie można więc z całą pewnością stwierdzić zgonu. Sprawa, jak widać, już rysuje się jako skomplikowana.