Prawodawca kościelny w Kodeksie prawa kanonicznego cmentarz definiuje jako miejsce święte, które przez stosowne błogosławieństwo zostało przeznaczone na grzebanie wiernych (kan. 1205 KPK). Podkreśla tym samym, że – jeśli to możliwe – Kościół powinien mieć własne cmentarze w celu grzebania wiernych (kan. 1240 § 1 KPK). Dlatego też i parafie mogą mieć własny cmentarz (kan. 1241 § 1 KPK). W prawie polskim cmentarz nie ma ustawowej definicji. Jednak na podstawie jego przeznaczenia można uznać, że jest miejscem zaspokojenia potrzeb ludności w zakresie stworzenia godnego miejsca dla pochówku osób zmarłych, umożliwiającego wykonywanie w ciszy, spokoju i odpowiednim otoczeniu kultu i ich pamięci, zgodnie z tradycją i wyznawaną religią.