Pochówek prochów po uprzednim spopieleniu zwłok nie jest już w Polsce zjawiskiem rzadkim i nie budzi zdziwienia. Warto jednak przypomnieć normy liturgiczne, które obowiązują w odniesieniu do pogrzebu po kremacji. Przepisy powinny chronić znaczenie poszczególnych znaków i czynności liturgicznych, tak by były one spójne z uzasadnieniem teologicznym, a nade wszystko z przekazem wiary, którą wyrażają.

Najbardziej znane laikom stwierdzenie dotyczące procesu kanonicznego małżeńskiego to non consumatum. Nie jest to jednak jeden z tytułów nieważności dotyczący impotencji płciowej, która jest przeszkodą w zawarciu małżeństwa, lecz zgoła odmienne zagadnienie. Non consumatum stosuje się wówczas, gdy małżeństwo zostało zawarte ważnie, ale jest niedopełnione. Wówczas Ojciec Święty może udzielić dyspensy papieskiej super rato od małżeństwa niedopełnionego na zawarcie nowego małżeństwa kościelnego.

Z różnych przyczyn załatwiając sprawę administracyjną, wchodzimy w tzw. bieg postępowania administracyjnego. W celu wyeliminowania z obiegu decyzji czy wyroków błędnych i niesprawiedliwych potrzebna jest możliwość odwołania się od nich, a wcześniej możliwość wpływania na ich treść. Jednym z narzędzi, którym jako interesant urzędu możemy się posłużyć, są terminy. Choć przyjmuje się, że ich zadaniem jest zapewnienie szybkiego i sprawnego załatwienia sprawy administracyjnej, wskazuje się na różne rodzaje terminów, dzieląc je według rozmaitych kryteriów. Aby jednak nie zanudzać teorią i skupić się na praktycznych przykładach, w niniejszym artykule zostaną omówione głównie te związane z decyzjami i postanowieniami oraz odwołaniem się od nich.

Sprawy związane z pochówkiem i wybraniem miejsca na cmentarzu wielu wydają się proste i oczywiste. Rzeczywistość jednak niejednokrotnie zaskakuje. Czasem oczywiste kwestie dotyczące sytuacji, w której 1) osoba zmarła nie wybrała swojego miejsca pochówku oraz 2) jest kilka osób upoważnionych do decydowania o tym miejscu – rodzina i konkubent, przysparzają znacznych problemów, kiedy to bliscy osoby zmarłej nie zgadzają się ze sobą.

W dzisiejszych czasach, gdy Internet panuje niepodzielnie w każdej dziedzinie życia, trzeba mieć świadomość, jakie zagrożenia mogą grozić jego użytkownikom. Ponad 90% ataków cyberprzestępczych związanych jest z metodą wyłudzenia informacji drogą podszywania się pod inną osobę lub instytucję. Jest to tak zwany phishing. Socjotechniczne sztuczki przestępców mają na celu kradzież lub wykorzystanie tożsamości ofiary (np. przejęcie jej wrażliwych danych osobistych, profilu w mediach społecznościowych lub dokumentów czy też informacji o sposobie i haśle dostępu do bankowości elektronicznej).

Doniesienia środków społecznego przekazu dotyczące aktów wandalizmu, czyli niszczenia cudzego mienia, nie były i nie są rzadkością. Jednakże ostatnio dotyczą one kościołów, kaplic, figur świętych czy pomników. To zjawisko budzi szczególny niepokój duchownych. Miejsca, budynki czy przedmioty kultu religijnego dawniej uważane za święte i przez to jakby nietykalne – dziś są niszczone czy uszkadzane. Niezależnie od motywów takiego wandalizmu (choć wiadomo, że zwykle jest to tzw. wandalizm religijny czy ideologiczny), wydaje się wysoce wskazane, aby reagować na takie sytuacje, wykorzystując narzędzia prawne. Niniejszy artykuł ma dać jasną (krok po kroku na przykładzie kazusu) odpowiedź na pytanie, jak postąpić ma proboszcz, gdy wandalizm w postaci   graffiti (najczęściej poprzez napisy lub rysunki farbą na ścianie) dotknie nieruchomości należących do parafii. W artykule uwzględnione zostanie także to, że uszkodzone budynki są zabytkami.