Psychologiczne podstawy stwierdzenia nieważności małżeństwa – praktyczne zastosowanie w orzeczeniach sądowych

Kodeks prawa kanonicznego zawiera osiem kanonów 1514–1518 poświęconych biegłemu sądowemu. Dowód z opinii biegłego w kanonicznym procesie małżeńskim nie stanowi całkowicie niezależnego dowodu, lecz występuje w relacji do innych dowodów procesowych, czyli: oświadczenia stron, dowodu z dokumentów i zeznań świadków. W KPK dowód z opinii biegłego sądowego jest wymieniony na czwartym miejscu, z tym, iż jego kolejność umieszczenia nie świadczy o jego ważności. W oparciu o dyspozycję kan. 228 § 2 KPK z 1983 r., biegłych sądowych określa się jako doradców odznaczających się odpowiednią wiedzą roztropnością i uczciwością oraz zdolnością do tego, aby służyć pomocą pasterzom Kościoła. Wprowadzenia zastosowania konsultacji w czasie procesu małżeńskiego domaga się także od sędziego prowadzącego norma kan. 221 § 2. Od biegłych sądowych kan. 1095, n. 1–3 wymaga wyrażenia opinii o niezdolności psychicznej stron procesowych.