Wykorzystanie seksualne dziecka jest przestępstwem domagającym się pociągnięcia do odpowiedzialności tych, którzy się go dopuścili. Ukaranie sprawcy jest nie tylko wyrazem sprawiedliwości, ale to także – jak podkreślają skrzywdzeni – jeden z elementów zdrowienia pozwalający na uwolnienie się z traumy z przeszłości. Osoby, które doświadczyły tego dramatu, potrzebują również pomocy psychologicznej, niekiedy medycznej (farmakoterapia), a także duchowej. Doświadczenie krzywdy wpływa na doświadczenie ich wiary, a niekiedy ją łamie (skoro sprawcą wykorzystania jest duchowny – ksiądz lub zakonnik – który do Boga miał prowadzić). Podważa też zaufanie do instytucji Kościoła, który nie potrafił skutecznie zapobiec dramatowi wykorzystania seksualnego.