Wpływ ateizmu na ważność małżeństwa sakramentalnego w świetle wyroków Roty Rzymskiej

Prawo do zawarcia małżeństwa, będące naturalnym prawem osoby i prawem wiernego w Kościele, zgodnie z kan. 1058 KPK z 1983 r. przysługuje wszystkim, którym prawo tego nie zabrania. Ograniczenie to może pochodzić bądź z prawa Bożego, naturalnego i pozytywnego, bądź z prawa kościelnego. Do stwierdzenia, kiedy prawo Boże zabrania zawarcia małżeństwa uprawniona jest najwyższa władza Kościoła. Ustanawiając zakazy ograniczające wykonywanie ius connubii, najwyższa władza Kościoła czyni to wówczas, gdy uznaje dane okoliczności jako nie do pogodzenia z przyjęciem stanu małżeńskiego. Ograniczenia te dotyczą przeszkód małżeńskich, zgody małżeńskiej i formy zawarcia małżeństwa, obowiązujących pod sankcją nieważności małżeństwa. Zatem, czy ateizm w przypadku osób ochrzczonych i niewierzących czy niepraktykujących może stanowić przyczynę stwierdzenia nieważności małżeństwa?